Namibië

Dag 9 en 10: woensdag 3 en donderdag 4 augustus.

Vandaag een lange tocht voor de boeg, ongeveer 300 km. Bij de uitgang van Etoshapark werden we gecontroleerd of we geen vlees bij ons hadden. Dan zijn ze bij de familie Boumans toch aan het verkeerde adres met 2 vegetariërs in de auto! Ook de banden werden gedesinfecteerd. Er heerste mond en klauwzeer.
Het eerste deel van de weg was goed. Op deze tweebaanswegen mag je 120 km/uur. We zagen een aantal koeien de weg oversteken en kwamen gelukkig op tijd tot stilstand.
Voordat we naar de camping gingen, die in de middle of nowhere lag, moesten we eerst nog wat inkopen. Het was een gezellig maar erg druk dorpje. De vrouwen waren heel netjes gekleed, maar wij 3 bleekscheten vallen meteen op en iedereen kijkt naar ons. De mensen zijn wel heel erg vriendelijk en sommige proberen je toch iets aan te smeren of aandacht te zoeken. Eerst gingen we naar een winkel (PEP) om iets warms te kopen voor de nacht. Wij hadden alle 3 een joggingbroek en sweatshirt gekocht. Daarna gingen we naar de volgende camping: Madisa. De laatste 70 km waren weer stoffige zandwegen. De camper schudde en trilde weer hevig. De laatste 17 km gingen we van een C naar een D weg die nog slechter was en waarbij je af en toe dacht dat je over een wasbord reed. Als er een tegenligger kwam of wanneer je ingehaald werd, zag je door al het stof helemaal niks meer. Eindelijk kwamen we bij Madisa camping aan. Het is een mooie rustige camping met een boomhut als douche en toilet voor iedereen alleen. Alleen hebben ze niet de aansluiting die wij hebben, helaas, dus zuinig zijn met het licht ed. Deze 2 dagen gaan we alleen maar chillen, lezen, kaarten, verslagen schrijven en een beetje over de grote camping lopen. ’s Avonds in de bar een biertje gedronken met het jonge Nederlandse stel die de camping runnen, lekker lang slapen en lezen en voor de rest niks.
Om warm water te krijgen moet je eerst een houtvuurtje onder een boiler aanmaken. Na ca een half uur kon je dan douchen.
De tweede dag kregen we bezoek van een zielig hondje die we Namib noemden. Hij had erg veel honger en we hebben hem dan ook wat brood en rijst wat we over hadden gegeven. De hele dag is hij bij onze camper blijven rondhangen. ’s Ochtends voor ons vertrek was hij verdwenen.